Voetbal tripje ....
27 juli 2017
We zijn weer terug in Kroatië.
De heen en terugreis zijn zeer voorspoedig verlopen. Op de terug weg maar 20 minuten oponthoud. Dus dat kan je het voorspoedig noemen.
We vertrokken dinsdag op woensdag om 0.00 uur. Dit was 4 uur eerder dan gepland.
Ajax gooide roet in het eten, de kaartjes moeten tussen half 11 en 2 uur opgehaald worden. Dus wat doe je dan dan ga je eerder.
Rond 7.30 reden we Nice in. Gelijk Door naar het hotel om in te checken. Maar daar was het te vroeg voor wel effe gemeld dat we er zouden zijn rond middennacht.
Nu maar snel door naar de boulevard om daar een heerlijk ontbijt te gaan nuttigen aan de Middenlandse zee. Want na een nachtje doorhalen lust je wel wat. Normaal is dat dan shoarma maar dit ontbijt mocht er zeker wezen.
We waren er net voor openingstijd, verser konden we het niet krijgen. Zelfs ik heb vers geperste jus d' orange gedronken....Ik kijk zelfs nu nog zuur van. Na afgerekend te hebben raakte wel aan de praat met Mike Verwij. (Wie kent hem niet)
Hij bood ons nog een drankje aan en vertelde dat de spelers van Ajax aan de overkant verbleven en om half 11 gingen wandelen.
Na effe gezellig babbelen over voetbal gingen we richting hotel. En daar kwamen de matadoren aangelopen. Ze liepen er zeer ontspannen bij. Ze namen zelfs even de tijd om te poseren met Andy.
Dat heet nog eens op de juiste plek zijn.
Na de foto's richting kaartjesomwisselpunt.
Dit woord levert al snel 120 punten op met scrabble.
Op een oud afgelegen parkeerplaats kregen we onze kaartjes. Er was veel politie op de been. Bijna 1op1. En er waren maar 330 toeschouwers. En nu nog niet eens tegelijk.
Dat zal wat worden vanavond.
Nu was het tijd om bij te komen. Op naar het strand. Ja kiezels en zand. Heerlijk weer eens zand te voelen aan je voeten en zonder schoenen de zee in te wandelen.
Het water was helder en had een andere kleur dan de Adriatische zee. Azuur blauw. Vandaar de naam Cote Azur. Na wat kleur op gedaan te hebben tijdens ons middagdutje was het alweer tijd om naar de parkeerplaats te gaan daar waar de pendelbussen klaar zouden staan.
Aangekomen op de parkeerplaats weer paspoortcheck en kaartjes controle.
Wachten en nog eens wachten op de bussen. De organisatie van Nice liet wel wat te wensen over.
Het was hun eerste Europacup wedstrijd dus noem het opstart problemen. Uiteindelijk waren de bussen er. Nu dan op weg naar het stadion onder politie begeleiding. Er bleken achteraf 2 keer 3 bussen te zijn vertrokken. Dan denk je alles vrij baan voor de kindertoer of familie uitje van Ajax. Verkeer midden op kruizingen, afzettingen die verkeerd stonden. Maar we waren er en op tijd.
De bussen werden helemaal het stadion ingereden. We hebben dus geen Nice supporter een hand kunnen schudden.
Daar was de laatste check. Iedereen werd gefouilleerd. Ja iedereen de rij kinderen en vrouwen was langer dan de mannen.
Oké een klein beetje overdrijven mag.
Maar iedereen mocht erin.
Wij waren op tijd voor de warming-up. De kleine harde kern die er wel was kwam na de warming-up.
Er werd een mooi spandoek onthuld voor Appie. En de 34ste minuut was een kippenvel moment.
De sfeer in het vak was goed maar anders dan anders. Het resultaat was uitstekend al zat er meer in. Volgende week maar afmaken. Deze harde kern is er dan niet bij.
Dit vinden we echt te ver.
De terugreis met de bus was net zo dramatisch als heen...Maar dat mocht de pret niet drukken. We kwamen bij onze auto en die bracht ons door naar het hotel.
Dit hotel was ook een heel verhaal maar dat vertel ik nog wel eens.
Na een dag van 38 uur gingen we eindelijk ons bedje weer in. Moe maar voldaan van de hele belevenis, het was meer dan de moeite waard. Nu net gegeten doen Fran en Andy de afwas en ik maak het verslag. Zo nog effe een spelletje biggen. De kenners weten wat dat is. En dan betijds slapen.
Een lang verhaal is het geworden maar dat was het ook.
Tot later.
O ja Mike Verweij is sportredacteur van de Telegraaf en volgt Ajax en Oranje.
De heen en terugreis zijn zeer voorspoedig verlopen. Op de terug weg maar 20 minuten oponthoud. Dus dat kan je het voorspoedig noemen.
We vertrokken dinsdag op woensdag om 0.00 uur. Dit was 4 uur eerder dan gepland.
Ajax gooide roet in het eten, de kaartjes moeten tussen half 11 en 2 uur opgehaald worden. Dus wat doe je dan dan ga je eerder.
Rond 7.30 reden we Nice in. Gelijk Door naar het hotel om in te checken. Maar daar was het te vroeg voor wel effe gemeld dat we er zouden zijn rond middennacht.
Nu maar snel door naar de boulevard om daar een heerlijk ontbijt te gaan nuttigen aan de Middenlandse zee. Want na een nachtje doorhalen lust je wel wat. Normaal is dat dan shoarma maar dit ontbijt mocht er zeker wezen.
We waren er net voor openingstijd, verser konden we het niet krijgen. Zelfs ik heb vers geperste jus d' orange gedronken....Ik kijk zelfs nu nog zuur van. Na afgerekend te hebben raakte wel aan de praat met Mike Verwij. (Wie kent hem niet)
Hij bood ons nog een drankje aan en vertelde dat de spelers van Ajax aan de overkant verbleven en om half 11 gingen wandelen.
Na effe gezellig babbelen over voetbal gingen we richting hotel. En daar kwamen de matadoren aangelopen. Ze liepen er zeer ontspannen bij. Ze namen zelfs even de tijd om te poseren met Andy.
Dat heet nog eens op de juiste plek zijn.
Na de foto's richting kaartjesomwisselpunt.
Dit woord levert al snel 120 punten op met scrabble.
Op een oud afgelegen parkeerplaats kregen we onze kaartjes. Er was veel politie op de been. Bijna 1op1. En er waren maar 330 toeschouwers. En nu nog niet eens tegelijk.
Dat zal wat worden vanavond.
Nu was het tijd om bij te komen. Op naar het strand. Ja kiezels en zand. Heerlijk weer eens zand te voelen aan je voeten en zonder schoenen de zee in te wandelen.
Het water was helder en had een andere kleur dan de Adriatische zee. Azuur blauw. Vandaar de naam Cote Azur. Na wat kleur op gedaan te hebben tijdens ons middagdutje was het alweer tijd om naar de parkeerplaats te gaan daar waar de pendelbussen klaar zouden staan.
Aangekomen op de parkeerplaats weer paspoortcheck en kaartjes controle.
Wachten en nog eens wachten op de bussen. De organisatie van Nice liet wel wat te wensen over.
Het was hun eerste Europacup wedstrijd dus noem het opstart problemen. Uiteindelijk waren de bussen er. Nu dan op weg naar het stadion onder politie begeleiding. Er bleken achteraf 2 keer 3 bussen te zijn vertrokken. Dan denk je alles vrij baan voor de kindertoer of familie uitje van Ajax. Verkeer midden op kruizingen, afzettingen die verkeerd stonden. Maar we waren er en op tijd.
De bussen werden helemaal het stadion ingereden. We hebben dus geen Nice supporter een hand kunnen schudden.
Daar was de laatste check. Iedereen werd gefouilleerd. Ja iedereen de rij kinderen en vrouwen was langer dan de mannen.
Oké een klein beetje overdrijven mag.
Maar iedereen mocht erin.
Wij waren op tijd voor de warming-up. De kleine harde kern die er wel was kwam na de warming-up.
Er werd een mooi spandoek onthuld voor Appie. En de 34ste minuut was een kippenvel moment.
De sfeer in het vak was goed maar anders dan anders. Het resultaat was uitstekend al zat er meer in. Volgende week maar afmaken. Deze harde kern is er dan niet bij.
Dit vinden we echt te ver.
De terugreis met de bus was net zo dramatisch als heen...Maar dat mocht de pret niet drukken. We kwamen bij onze auto en die bracht ons door naar het hotel.
Dit hotel was ook een heel verhaal maar dat vertel ik nog wel eens.
Na een dag van 38 uur gingen we eindelijk ons bedje weer in. Moe maar voldaan van de hele belevenis, het was meer dan de moeite waard. Nu net gegeten doen Fran en Andy de afwas en ik maak het verslag. Zo nog effe een spelletje biggen. De kenners weten wat dat is. En dan betijds slapen.
Een lang verhaal is het geworden maar dat was het ook.
Tot later.
O ja Mike Verweij is sportredacteur van de Telegraaf en volgt Ajax en Oranje.
